فرصتی به قدر آسمان ها
ماها باید قدر فرصت را بدانیم.
رهبر عزیز انقلاب جانشین به حق امام زمان عج در کلامی دلنشین فرمودند:
تا در این دنیا هستیم،دستمان باز است ؛میتوانیم خیلی کارها بکنیم. با یک نگاه، با یک لبخند، با یک کلمه حرف، با یک حرکت دست، با یک حرکت قلم، شما الان می توانید به قدر آسمانها و زمین برای خودتان حسنه ایجاد کنید –در این دنیا اینجوری است؛ می تواند انسان بکند ، دست باز است- از اینجا که رفتیم ، دست بسته است، دیگر هیچ کار نمی توانیم بکنیم.
اگر بخواهیم این قدردانی را به معنای حقیقی کلمه به کار ببندیم،
باید همه نیروها را به صحنه آوریم؛
واقعا کمر بسته ی کار، وارد میدان شویم و یک مقداری هم برگردیم به خودمان ، نقص های خودمان را مشاهده کنیم. ما مجموعه ای از ضعف ها هستیم، امام خدای متعال توان قدرت پیشرفت و حسن بی انتها را هم در ما قرار داده که می توانیم هی بر این ضعف ها فائق بیائیم…
در زندگی کاری ما ثانیه ها و دقائق و ساعات ، غقب افتادگی وجود دارد ؛ اینها را باید ببینیم تا به فکر جبران بیفتیم. اگر نتوانیم جبران کنیم ، لا اقل پیش خدا اقرار کنیم.
” و ان کان قددنا اجلی و لم یدننی منک عملی فقد جعلت الاقرار بالذنب الیک وسیلتی”
یکی از راههای تقرب به پروردگار همین است؛ اقرار به ذنب و واقرار به کوتاهی ها و عقب ماندگی ها و نقص ها و تاریکی هاییی که در وجود خودمان است.به این مسئله توجه کنیم. همه ی اینها با توفیقات الهی امکان پذیر
ماها باید قدر فرصت را بدانیم.
تا در این دنیا هستیم،دستمان باز است ؛میتوانیم خیلی کارها بکنیم. با یک نگاه، با یک لبخند، با یک کلمه حرف، با یک حرکت دست، با یک حرکت قلم، شما الان می توانید به قدر آسمانها و زمین برای خودتان حسنه ایجاد کنید –در این دنیا اینجوری است؛ می تواند انسان بکند ، دست باز است- از اینجا که رفتیم ، دست بسته است، دیگر هیچ کار نمی توانیم بکنیم.
اگر بخواهیم این قدردانی را به معنای حقیقی کلمه به کار ببندیم،
باید همه نیروها را به صحنه آوریم؛
واقعا کمر بسته ی کار، وارد میدان شویم و یک مقداری هم برگردیم به خودمان ، نقص های خودمان را مشاهده کنیم. ما مجموعه ای از ضعف ها هستیم، امام خدای متعال توان قدرت پیشرفت و حسن بی انتها را هم در ما قرار داده که می توانیم هی بر این ضعف ها فائق بیائیم…
در زندگی کاری ما ثانیه ها و دقائق و ساعات ، غقب افتادگی وجود دارد ؛ اینها را باید ببینیم تا به فکر جبران بیفتیم. اگر نتوانیم جبران کنیم ، لا اقل پیش خدا اقرار کنیم.
” و ان کان قددنا اجلی و لم یدننی منک عملی فقد جعلت الاقرار بالذنب الیک وسیلتی”
یکی از راههای تقرب به پروردگار همین است؛ اقرار به ذنب و واقرار به کوتاهی ها و عقب ماندگی ها و نقص ها و تاریکی هاییی که در وجود خودمان است.به این مسئله توجه کنیم. همه ی اینها با توفیقات الهی امکان پذیر